to dobry moment…by…

rozdałam dobrą energię

 z energii jestem wyzuta
oj przydałby się przydał

porządny energoterapeuta

chcę emanować ciepłem

nie tylko świeci oczami

włącz emanator

mów szeptem

niech popłynie Prąd kabelkami

niech oczy iskrami jaśnieją

mów szeptem

co sięga dna duszy
niech zmysły drżeniem szaleją
oporne serce się skruszy

mów szeptem
klej słówa najsłodszym nitem
niech trel ptasi popłynie melodią
niech dusza się złączy z błękitem
utka wątek księżycową rapsodią
mów szeptem
szept

kwiaty bezmiarem odcieni potroi

świerszcz

przy kominie skrzypeczki nastroi
ptasi chór

rozsiądzie się na telefonicznych drutach

niech w końcu popłynie radosna nuta…

skrzypeczki…świerszcza…

 

bezgłośnie

wzrokiem patrzącym w zadumie

łza piętrzy się i rośnie

gdy świata pojąć nie umie

krzywym uśmiechem

dławiącym oddechem

ciszą bezmiaru szelesze

myśli ciasno spinam

następnym wersem

słowa rzucam palcami

tak mało czasu przed nami

ulotność życia dotyka

krótki rok

króciutki dzień

mgnienie chwila

i

umilknie muzyka motyla

nie pierwsza

to tylko skrzypeczki

 świerszcza…

tak trudno…

       

Tak  lubię przyjść do Ciebie podumać i próbować rozpętlić te  węzły uczuć , te liny życiowe… posłuchać wiatru , który chmury rozgania i przynosi mi  choć z daleka śpiew Twojej poezji… dobrej poezji. Śpiewaj dalej CYG…. Petronela=Bogusia

brydziazor, 2009-06-06 20:05   zaśpiewam a Ty Boogusiu posłuchaj wraz dymem świeczki   odpoczynek wieczny…   racz Ci dać Panie…

taki…Nijaki…

  

dzisiaj Nijak mi

na duszy

nie chce mi się palcem ruszyć

tak mnie prosi Nijak

szczerze

może by tak na imprezę

weźmiesz Nijak w swe ramiona

Nijak

będziesz też tańcowć

Nijak 

ruszać też biodrami

i pomylisz rytm z krokami

spojrzysz Nijak prosto w oczy

Nijak powiesz że uroczy

zepniesz Nijak w dłoniach dłonie

nawet…Nijak Księżyc płonie

Nijak

ciało przy ciele ściskiem

przestali grać 

i po wszystkim

 

tak Nijak…

a może by…tak jak…

smak…poziomkowych ust…

  

Pamiętasz?

Pamiętasz czerwcowy poranek.

Zapach poziomek pamiętasz?

Prostych słów…Kuszenie…

Smak…poziomkowych ust…

Pamiętasz? Pragnienie…

Ogromem radości…

Karmiłam Cię.

Nimi…

pośród polnych traw

szczęśliwi…

Zapomniałeś, dawno wydeptanych ścieżek ślad…

Zapomniałeś, dawno…dotyk ust…

A promyk kradł…

Oddechów szum…

A wiatr…

zanosił nas w nieznane…

dotykam Twoich słów…

 

niezapomniane…

wronogram…

  

szarym rankiem wrony czarne

rozłożyły skrzydła marne

  chmarą czarną

w czarnych frakach

czy coś złego jest w tych ptakach

czarno kraczą

gwarem raczą

zafurgały chmurnym kirem

trajkotały groźnym ćwirem

 mroczny trel

to nie fer

treścią wrogo koncert gra 

rozwiązywać trudne kra

przyfurgnęły czwartym frontem

wredne wrony niepokorne

wyraziły chórem kra

kruchym drukiem liter gra

odfrunęła kra gromada

wykrakały czarny dramat

 rozwiesiły na mym świerku

szyfrodrukiem na papierku

 

wronogram…

hollina…wytrzyma…

Hollina

Rozrzutność siewcy pełną garścią

Kiedy poroztrząsa natłok

W miejscu na wybranej ziemi

Cieniu wiekowego drzewa

 

Myśli latawcem krążą rwanie

Na hollinach podtrzymują trwanie

Ospały puszcza kiedy napięcie

Niestrudzony nawija na buchtę

 

Ich początki gdzieś zapomniane

Ciągłość przeciąga nieskończenie

Lina snuje się pomiędzy palcami

Czas jutrzni na węzłach

 

Kostropate ze skazą przecięcia

Prekluzja kolejnością poukładana

Nić nitką dokładaną przędzie

Wytrwałe palce wygładzą węzeł

 

cygram

                                 dzięki …cyg@

spętliły się liny…

  

człowiek
 to  skomplikowana istota 

nakręci  zmajluje namota

potknie się na kamyku

 nieostrożna

 czy tak do końca rozpoznać można
ma rozum serce i wolną wolę
i zawsze stoi przed jakimś wyborem

wybiera myśli

dobiera słowa

tak na głęboką wodę rzucona

bez ratunkowego koła

co powina zrobić w pierwszej kolejności

jakie wykonać czynności

z łykiem powietrza i wodą w nosie

gdy pod prąd płynie 

a Beauforta osiem

każdy wir

wizję odgryza zębami

spętliły się liny 

między portami

węzeł za węzłem

od brzegu oddala

a tu szkwał wiosenny coraz wyższa fala… 

dla nas ta noc…pod gwiazdami…

                                                     

Te… niepokorne… te frywolne Cyg@neczka – hebanowe-oczy.blog.onet.pl – 02.06 08:05 Rozwiesiłam myśli jak pranie. Na barwnych tęczy sznurach. Pobiegnę je szybko pozbierać. Nadchodzi deszczowa chmura.ť

onet docenił w kategorii warsztaty literackie

Jesień w kolorach wesoła Cyg@neczka – hebanowe-oczy.blog.onet.pl – 01.10 09:20 Liście czerwone jak miłość, dojrzała, upragniona. Popielate kolory chmur na niebie, a ja szukam Ciebie. Ubrałam Cię we wzory. Jesienne kolory, bursztynowe liście i listy tak uroczyście piszę do Ciebie, tak ponadczasowo. Tak myślę o Tobie kolorowo, jesienny mój panie, gdzież słowa jak skarby, w uśmiechach dalekich z płochliwością sarny. W miarowym lekkim oddechu – uniesieniu pomalowanym wzorem – roztargnieniu, szukam Ciebie

Głupie serce Cyg@neczka – hebanowe-oczy.blog.onet.pl – 28.01 08:15 Po co się tak wyrywasz, źle Ci w klatce? Że co? Przecież nie umiesz pływać, że mam Ci rzucić koło ratunkowe, pomalować na czerwono, będziesz gotowe, że co? Że jest połówka druga co komorami stuka okiem mruga…ť

 

Pokaż swoją… twarz… Cyg@neczka – hebanowe-oczy.blog.onet.pl – 23.04 07:55 Czy mamy podwójne jestestwo? Moje ja, moja twarz, moje królestwo. Czy każdy z nas ma dwie twarze niepojęte, zebrane, sklejone w jednym obrazie. Pierwsza codzienna, dla innych i z nimi… wesoła, zaradna

 … dla nas ta noc pod gwiazdami…

 

z prawej strony 

stół szwdzki

z lewej

barek i kieliszeczki

tam

smakołyki fistaszki

a tu

wieszak na fatałaszki…

 

miłego…:)))