na targu wróżb…

  

wszyscy co roku wróżą 

w Andrzejki

a ja na co dzień i bez kolejki

 

wróżę z kapeluszy z dymu papierosów

z resztek śniadania  ze ścinków włosów

także z kropek plam piegów pryszczy 

z mruczenia kota ależ oczywiście

z łopotu skrzydeł łez niemowlaka

z wycia szkali ze śpiewu ptaka

z piania koguta z gdakania kur 

z oparów rosy i z zarysów gór…

ze zgrzytu zębami i uśmiechu warg

z przytupu nogami – to wyroczni targ

z wróżb obraz przyszłości się wyłania

dwie chwile szczęścia są do pobrania…

 

nie wrożę z ręki i nie wróżę z kart

wosku też nie leję – to żart nie żart ?

Reklamy

andrzej-kowe…tango…

listopad liść opadł spadając wirował dostojnie i padał z uśmiechem podwajał  się echem tanecznie Cię liściu uwiodę   liść spadał   cofał się to wkradał bał się podfrunąć do ręki więc ujęłam za dłonie i w szerokim ukłonie  to tango białe w Andrzejki   liść zadrżał trochę się  uskarżał że nogi że takt że muzyka ale zdecydował  po sali  kołował kapela grała na smykach   melodyjnie szepnę andrzejkowe  takie jedne smugę palców zostawię na ustach zapamiętasz ten zapach kiedy w samym środku lata  w serc komorach zapełni się pustka   z wiatrem liść tańczy i dziś   plasają po sali rytmicznie w objęciach do rana  rozpoznać mam pana  w masce panu prześlicznie…

kto sny nam…przydziela…

usłyszałam muzykę 

wzrastała pięknem

Twój  głos

otarł  się  dźwiękiem

przewiercił  na  wylot – zastanowił

w piekielnie niskim 

w tonie basowym

i widziałam  oczy 

smutne załzawione

włosów  czarny kosmyk  na  czole

powabny  zarost i  nos zasmarkany

teraz  też  wiem – jak  pachniesz  cały

jak  pachnieć  może  świat

chciałabym  cofnąć  czas…

Mój  Cały

w  zapachu Twoim dotykać  gwiazd…

nie nie

przecież śnię

spóźniony czas…

kuracja…

chcesz być zdrowy zdrowa

oto

naturalna kuracja czosnkowa

przeciw zawałom

nowotworom sklerozie

na amory też pomoże

poprawia krążenie

i spala tłuszcz

przygotuj wypróbuj od…już!

350g czosnku zmielić

300g spirytusu dodać

wycisnąć

na 10 dni schować

przed jedzeniem dwkować:

dzień…rano…w południe…wieczorem

1  – 1 kropla   2 krople   3 krople

2  – 4 krople  5 kropli  6 kropli

3 – 7  kropli  8 kropli  9 kropli

4  – 10 kropli 11 kropli 12 kropli

5  – 13 kropli 14 kropli 15 kropli

6  -15 kropli 14kropli 13 kropli

7  – 12kropli 11kropli 10 kropli

8  – 9kropli 8 kropli  7 kropli

9  – 6 kropli 5 kropli 4 krople

10  – 3 krople 2 krople 1 kropla

jedna kuracja starcza na jeden rok

sprawdź

czy poprawia też wzrok…

z Rozsądkiem…czy bez…

  

Chińska wróżba z ciasteczka:

„Zdrowy rozsądek nie zawsze musi Ci wyjść na zdrowie”

(To co przedstawia chińska wróżba

to nie byle mądrość czy przepowiednia,

to słowa skierowane tylko dzisiaj

i tylko do do Ciebie.

Jeśli je uszanujesz mogą odmienić Twoje życie….dodano)

a Twoja wróżba?

http://quiz.ownia.pl/chinska-wrozba

z targu…staroci…

 

ciemność zawisła tego  wieczoru
tylko księżyc pełnią uśmiechał się z dala

zabrakło światła pieron strzelił znowu

rybnicka elektrownia ponownie nawala

zafundowałam sobie lampę z targu staroci

wiekiem przyrdzewiała to lampa oj stara

 patyną okryta lecz lusterko się złoci

wypalona choć niesamowitą moc wyzwala

płaski knot nasaczony naftą obficie

błysnął płomyk lampy przedziwnego wzoru

roztańczyły się błyski po ciemnym suficie

ze świstem toczy sie dymek ze szklannego otworu

niebanalnie dotykam pocieram

Biały Duszek chmurkę otwiera

i aksamitnym odzywa się głosem:

– Proszę…o życzenie proszę…

czyżby lampa Alladyna

uwolniłam dżina

wow czar

przekleństwo czy dar

pocieraj

dotykaj

no…elektryka

muskaj o policzek

liczysz…liczę

na najważniejsze z życzeń…

***

lampy są po to..by pisać z przesłaniem

bo tak naprawdę w życiu o to chodzi…sami wiecie

by Ellektryk był pod ręką i mieszkał…w kinkiecie…

by realizować marzenia bez dziwnego dżina 

co to są do spełnienia w lampie Alladyna…

czterolistna…na szczęście…

 

w trzylistnej codzienności

znalazłam z czwartym listkiem

daruję z serdeczności

  nie poskąpi Tobie Twoim bliskim

schowaj szczęście głęboko

w komorach serca w portfelu tajemic

niech popłynie aortą

rozrośnie by lepsze Twoje dni odmienić

z podkową
z rybimi łuskami

też przyjemnie jej będzie

czterolistną…

weź…

tak właśnie na szczęście…

że oko…wykol…

  

mgła

niczym mleko zasłoniła drogę

stanęłam na poboczu

dojechać nie mogę

tu tylko pisk opon

tam donośny klakson

auta nie widać

czy kierowca zasnął

słychać brzdęk szyby 

jakieś wyzwiska

mgłą przysłoniona scena

 widowiska

zimny chłód przebiegł dreszczem ramiona

która to droga dziś mi  przeznaczona

 myśl zimnym potem rozpala skronie

za czym i dokąd  

we mgle tak gonię…

ach te…kobietki…

  

Siłą woli i temperamentem

Zabiega o wiekowe tajemnice

Sadystę uczyni z wielbłąda

Wmówi, że w bociany wierzy

 

Ciągle się na czymś odchudza

By na budżecie nie ciążyć

Niedowartościowana kobieta

Sama prawd o sobie słucha

 

I wszystko jest prawdą o jej piękności

Najskromniejsze ciuchy ubiera

Bo noc za krótka i wcześnie się kończy

 

Świadoma swych czynów

Miłością karmi bez przerwy dinosaury

Potem odchodzi z braku namiętności

Z nowym dekoltem wyciętym w całości

 

Powraca do epoki sprzed kamiennej

Mimowolnie, niedomiłowana kobieta

Uszminkowana w róż

Magiem czarownej jest miłości

 

Jak rzęsa łatwo wpada do oka

I tylko czekać na cud wypada

Wyrocznia pochylona nad duszą

W nadmiarze czaru zanurzona

 

Nie widzi, że to tylko popęd twórczy

Chwilą, zbawieniem dla niej jest

Dniem i nocą w pozycjach przebiera

Po Jokera sięga, a wyciąga dupka

 

Nieposkładane kobiety, oj kobity

Na łasce kwiatów i gwiazd jej życie

Jaśnieje póki starcza nieba

A starość nie dotyka duszy

 

Kiedy kosmiczne pożądanie nie blednie

Dinozaurów tam odbywających pokutę

             Anton

(odpowiedź na poniższy post) 

                                                      dzięki…cyg@ 

ballada…o mężczyznach…

   

Z kołnierzami do góry
Budząc postrach wśród bliźnich
Późną nocą się włóczą
Niekochani mężczyźni

Gwiżdżąc bluesa przez zęby
Snują się ulicami
Nie wracają do domu
Może nie chcą, nie chcą być sami

W nocnych knajpach im w uszy
Tłoczą jazz saksofony
Strip-tease oczy ich kusi
Pięknem nienasyconym

Z papierosów się wokół
Kręci dym siwo-mglisty
I w oparach swych skrywa
Byt ich wciąż nieparzysty

Niekochanym mężczyznom
Błyszczą oczy wilgotne
Gdy nad szkłem pochylają
Swoje serca samotne

Choć nie wierzą w kabałę
Czasem sobie powróżą:
Mieli szczęścia za mało,
Czy też może… za dużo?

Chociaż wrócą nad ranem
Nikt się na nich nie skrzywi:
Nieszczęśliwi mężczyźni
Albo właśnie… szczęśliwi?

M.Bajor
http://www.youtube.com/watch_popup?v=Ra6gfgt00Zw

co znaczy…mieć klasę…?

  

~cyg@neczce dzięki  .

 Właśnie jej, za inspirację do napisania tej notki – po ostatnim komentarzu,(…)

             Bycie multimedialnym niewiele ma do prawdziwej klasy. Owszem to jakiś wyznacznik obycia w cyfrowym świecie – jeśli natomiast ktoś podtrzymuje, że uwielbia świat neta, jest miłośnikiem telefonizacji i bawienia się aparatem to powinien nadążać za zamianami w tej dziedzinie. Jeśli odpisuje, albo w ogóle nie odpisuje uważając się za takiego człowieka, to brak mu klasy, czymkolwiek ona jest.

            Klasę ma ten – kto wie kim jest, albo stara się tego dowiedzieć; kto  jest pewny swoich zalet i wad; kto potrafi zmierzyć się z wyzwaniami codziennego dnia licząc się z tym, że może ponieść porażkę.

           Klasę ma ten, kto potrafi się przyznać gdy popełni błąd; gdy nie zapomina czym jest honor, godność i poczucie własnej wartości! Można robić różne wtopy, nawet najgorsze świństwa, byle tylko poźniej starał się je naprawić. Ważne jest to, żeby każdego ranka przywitać dzień patrząc sobie w lustrze prosto w twarz – i nie bać się oglądać swojego oblicza. 

          Mnie zdarzały się dni, a właściwie chwile, kiedy brakowało mi odwagi, aby to zrobić. Teraz już nie, no może czasem, na krótko i po jakiejś wtopie…. 

 

   Invenis 

                                                                       dzięki…cyg@

z heba nowym…fortepianem

  

witaj

 co z heba nowym przychodzisz fortepianem
 filigranowym zapachem optymizmu wyłuskanym

z nocnego stukania w klawisze na poczet radości

w magicznym półmroku radość fermatą ugościć

by unieść na trwale kąciki ust w górę

 jaśminowym lotonem poprwić fryzurę

i w odmętach finezyjnego wybujłego stanu

 zasiąść na cztery ręce do fortepianu

dwóch serc

palcami przebierć

klawiaturą biec

ku samozadowoleniu przygryzać ze smakiem

krwistoczerwone soczyste usta

łapię

garściami wydobywane zadowolenie

muskając promieniem

 bezgłośnie

wtargnie do serca przez otwarte drzwi na oścież…

drażnisz…roztańczeniem…

  

w bielszej od bieli

chryzantemy

jak pany młode

w balowych spódnicach

oczka żółte w źrenicach
buchnęły

smakiem zapachem muzyką
pokusą dotyku

alegorycznie dźwięczysz

drażnisz roztańczeniem

płatkami rytm trącasz

stepujesz

wybijasz westchnieniem

muskasz oddechem

jakby odniechcenia

gloria dla muzyki

niedopowiedzenia…

skryty rytm klawiszy w sercu szum
podejmowanych w mig decyzji

tłum
palce królują nad marzeniem

już szczyt

jak śnieżnych sto lawin zaniesie rytm
kliknięcie sercem kolejne w nocy… 

czy wiesz 
rozpocznie się kolejny wers…

dryfuję pamięcią…po zdjęciach…

  

cóż

 babie lato za nami

a ja dryfuje pamięcią

po zdjęciach

wspomnieniami…

tu siedzę wygodnie na łodzi

 byliśmy wtedy tacy młodzi

jezioro tatarakiem pachniało

spędziliśmy przy ognisku noc całą

a na tej fotce jak spadłam z jabłoni

zabandażowana stopa i część prawej dłoni

 kradzione kosztele nie tuczą

ale pokory uczą – oj uczą

mile wspominam studia

 była zima biała puszysta cudna

i te konie

i te w saniach zaprzęgi

łuczywa w dłoni

 a wieczoór taki gwieździsty piękny

a Ciebie i Ciebie

i Ciebie – już nie ma

moje duszki

zaduszki

wspomnienia

cóż

babie lato się skończyło

ale powspominać jest zawsze miło…